Doordat we als mensheid met onze wereld ons losgemaakt hebben van de natuur en de aarde zijn er allerlei misvattingen ontstaan.
Op zich lijken het allemaal niet zulke belangrijke dingen. Misschien voor sommige lezers zelfs details of geneuzel.
Maar doorheen de jaren ben ik gaan zien dat het om misvattingen gaat die essentiëler zijn dan elke problematiek waar de wereldleiders zich momenteel over buigen.
Het is echter moeilijk om dit op de volgende G20 naar voren te brengen indien niemand van de huidige wereldleiders het als essentieel kan zien of ervaren.
Ik Geloof in: Geloof is van nature het pad van de ziel die zich de totale eenheid met het grote leven herinnert. Met als onderliggende kracht de goddelijke wil.
Maar geloof kan ook een krachtig instrument zijn voor het brein. Alleen zal het brein er geloven “IN” en al snel daarna “IN IETS” van maken. Hierdoor verliest geloof zijn goddelijke kwaliteit.
Door er “in iets’ van te maken creëren we er ook afstand van en ontstaat een lineaire –object/subject relatie die niks meer te maken heeft met de zijnsstaat waarbij jij en dat waarin je gelooft EEN is.
Op dat moment wordt geloof gewoon ZIJN.Breinreligie: In het verlengde hiervan hebben we allerlei theorieën ontwikkeld die op zich allemaal kloppen, maar waarbij we ons niet realiseren dat ze enkel een observatie op afstand – of met andere woorden een brein benadering beschrijven.
Zoals “de aarde is rond”. Nochtans: De aarde die ik tot hiertoe gezien heb is namelijk vlak. De aarde die ik dagelijks voel heeft geen vorm en er is geen afstand.
Door kinderen van kleinsaf deze “benaderingswijze” aan te leren als “DE waarheid” maken we hun ongevoelig in hart en lichaam en worden ze al snel slaven van de breinreligie.
Afstand: De zon staat daar en ik sta dus hier: Nog steeds in dezelfde lijn denken we dat de zon waarnaar we kijken (of de andere sterren) zich ook daar bevinden.
Dit terwijl we weten dat de zon in realiteit daar 7 à 8 minuten geleden stond. Maar is dat dan anders voor de maan, of voor de horizon... of als ik kijk naar mijn eigen hand. Nee natuurlijk niet. Je ziet enkel de lichtuitdruk van dat object van…tijd geleden.
Gefilterd door het veld van mogelijkheden van jouw brein.
Dat wil zeggen dat wat je ziet er nu niet is, maar tevens dat je er je eigen acceptabele versie van maakt.Ik ben wat ik voel en denk: emoties horen bij de aarde en gedachten bij de hemel.Mijn verleden heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Leven op de tijdslijn.
Mijn lichaam is een object met die vorm.Spiritualiteit is iets moeilijks en een weg naar een onbereikbaar doel.Positief denken en negatief denken.
De vloek van de halve incarnatie: we leven in een wereld waar het aangemoedigd wordt om er maar half te zijn. We leven steeds langer… en in mijn ervaring leven we ondanks de langere tijdsspanne steeds minder. 50 jaar voluit leven is nog altijd meer dan 80 jaar half leven.
Nooit was er een tijd waar mensen zo massaal stierven terwijl ze nog niet volledig geïncarneerd waren. Je kan dit het beste vergelijken met een boom met een oppervlakkig wortelstelsel (zoals kamerplant).
Deze mensen zijn gefocust op veiligheid, gewoontes, consumptie en emotioneel vermaak. Maar het heeft nog weinig te maken met de volle ervaring van mens zijn. Het is als slaapwandelen, alleen kan deze droom het grootste deel van een leven innemen.
Het is een product van de moderne wereld. Dus de creatie van ieder van ons. Het onrustbarende is dat slechts weinigen deze symptomen herkennen.Het lichaam is een object, vol met kleinere objecten: Het lichaam is een geschenk van de aarde.
De natuur van de aarde en het lichaam is donker. Natuurlijk kan je organen, cellen en veel meer terugvinden in het lichaam, maar dat is de benadering vanuit het hoofd van het lichaam.
Niet de directe ervaring van het lichaam zelf dus. Het ware lichaam kan niet met de zintuigen waargenomen worden! Het is nodig om diep in je gevoel, in het duistere te zinken.
Ja, voorbij je schaduwzijde en doorheen de onderwereld eer je de in de directe ervaring van het lichaam komt. Ik heb in de afgelopen jaren vele mensen meegenomen in de diepte van het lichaam en ook al klinken mijn woorden in de vorig zinnen misschien een beetje eng… wat mensen me zeggen als ze daar aankomen is woorden als: thuis, stil, rust, echt, eenvoud.Je ware lichaam weer ontdekken en wakker maken is een weg om terug contact te maken met waar we ons van hebben losgemaakt: de natuur en de aarde.
Dirk Oellibrandt